تنها شما نیستید که ریزش مو را تجربه می کنید بلکه اکثر افراد چنین اختلالی را تجربه کرده اند. کم شدن مو به دلایل متفاوتی اتفاق می افتد و در بسیاری از موارد دلایل ریزش مو قابل تشخیص و درمان است. در ابتدا بعضی از علت های رایج که باعث ریزش مو می شود را بیان می کنیم و در ادامه روش های درمان  را نیز ارائه خواهیم داد.

بیماری پوسته سر : Telogen effluvium، بیماری پوسته سر است که پس از بارداری، جراحی های مهم، کاهش وزن شدید یا استرس زیاد به وجود می آید. در اثر این پدیده شما هر روز دسته دسته موهای خود را به ویژه هنگام شامپو کردن، حالت دادن یا شانه زدن آن ها از دست خواهید داد. این مساله می تواند عوارض جانبی برخی از داروها همچون داروهای ضدافسردگی، ضد اضطراب و کاهش دهنده التهاب نیز باشد. در طول این بیماری، موها پیش از اینکه از پوسته سر بیرون بیایند بسیار سریعتر از حالت نرمال، از فاز رویش به فاز استراحت می رسند.

مشکلات هورمونی : مشکلات هورمونی از قبیل سطوح غیر طبیعی آندروژن (نوعی هورمون مردانه که توسط هر دو مردان و زنان ساخته می شود)

ریزش موی ارثی : ریزش موهای ارثی یکی از دلایل رایج ریزش موی سر است. این مشکلی است که ممکن است فرد، ژن آن را از پدر یا مادر خود دریافت کند.

داروها : خیلی از داروها منجر به ریزش مو می شود. بنابراین اگر این مسئله برای شما نگران کننده است بهتر است با پزشک خود در مورد مصرف داروهای جایگزین مشورت کنید.

کمبود آهن : فقر آهن - در صورت داشتن یا نداشتن آنمی - می تواند منجر به ریزش مو شود. ولی بهتر است قبل از اینکه خودسرانه از قرص های آهن مکمل استفاده کنید با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید تا از در صورت تشخیص نیاز توسط پزشک از مکمل ها استفاده کنید. زیرا آهن بیش از اندازه در بدن نیز منجر به بروز بعضی مشکلات می شود.

کم کاری غده تیروئید : میلیون ها نفر که بیشتر آن ها را زنان تشکیل می دهند از بیماری های تیروئید رنج می برند. هنگامی که بدن شما خیلی کم هورمون تیروئید را ترشح کند، گفته می شود که دچار کم کاری غده تیروئید هستید. تیروئید هورمونی است که مسوول متابولیسم بدن، ضربان قلب و حالت های روحی انسان است. اگر بدن تیروئید زیادی تولید کند، پرکاری غده تیروئید دارید. هورمون تیروئید مسوول همه چیز در بدن از مصرف اکسیژن بدن گرفته تا رشد مو، پوست و ناخن ها است. وقتی این هورمون به اندازه کافی و درست در بدن ترشح نشود شما شاهد تغییراتی در بدن خود خواهید بود.

سوختن، آسیب دیدن و یا اشعه ایکس : همه موارد ذکر شده می تواند باعث ریزش موی موقتی شود، در این موارد بعد از درمان و خوب شدن مشکل، موها مجددا به شکل قبل از آسیب بر میگردند.

استرس، بیماری و یا زایمان : همه مشکلات ذکر شده از جمله استرس و  می تواند باعث ریزش مو و طاسی موقتی شود. همچنین بعضی از عفونت های قارچی هم باعث ابتلا به این مشکل می شود.

کاهش مقدار استروژن : خیلی از زنان، ریزش مو را در دوران یائسگی و بعد از آن تجربه می کنند. زمانی که ترشح مقدار استروژن در بدن کاهش می یابد. سایر تغییرات هورمونی - برای مثال تغییر میزان استفاده از داروهای ضد حاملگی – نیز می تواند منجر به ریزش مو شود.

لوپوس (زخم پوستی) : لوپوس نوعی بیماری مزمن خود ایمن است که خود سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم آسیب می رساند. حدود 1.5 میلیون نفر از مردم دنیا به این بیماری دچار هستند و بیشتر آن ها را زنان تشکیل می دهند که در طول سال های باروری تحت تاثیر این بیماری قرار دارند.

تلوژن افلووین : این یک اصطلاح برای بیان ریزش مو به صورت موقت و ناگهانی است که در اثر استرس یا جراحی اتفاق می افتد و به طور عمومی تا دو ماه بعد از بیماری ادامه دارد (این اصطلاح همچنین برای بیان ریزش ناگهانی مو که در نتیجه یکی از علت های ذکر شده اتفاق می افتد مانند تغییرات هورمونی بعد از زایمان نیز صدق می کند.)

بیماری های خود ایمنی : این بیماری ها ممکن است در مواردی باعث ابتلا به ریزش مو شوند. در اکثر افراد مبتلا به این نوع ریزش مو، موها بر می گردند هر چند که ممکن است بصورت موقتی پس از برگشت موها نازک تر و یا روشن تر باشند.

کیست تخمدان : خیلی از خانم ها از عارضه کیست تخمدان رنج می برند. این بیماری می تواند از 11 سالگی آغاز شود و باعث عدم تعادل هورمونی می شود. PCOS اصولا منجر به ناباروری نیز می شود.

لوازم آرایشی بهداشتی : مصرف بیش از حد و یا نامناسب رنگ مو، اتو مو، فر کننده های دائمی و یا استفاده بیش از حد از شامپوها می تواند باعث ریزش مو و تنک شدن موها شود. در بیشتر موارد ریزش موی ناشی از این موارد قابل درمان است اما آسیب های شدید ممکن است درمان نشود. همچنین انواع مدل های مو که باعث کشیدن محکم موها می شود، نیز خطرزاست.

مقدر زیاد ویتامین آ یا سلنیوم : در موارد نادر ممکن است از این مکمل استفاده شود زیرا در بسیاری موارد مصرف مولتی ویتامین نیاز را مرتفع می کند.

رژیم غذایی : رژیم غذایی کم پروتئین و یا خیلی محدود نیز می تواند باعث ریزش مو شود.

درمان ریزش مو

درمان با دارو

در صورتی که مشکل ریزش موی شما بدلیل بیماری خاصی ایجاد شده باشد، درمان آن بیماری لازم برای درمان ریزش مو لازم است. داروهایی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان ریزش مو تایید شده اند، شامل :
ماینوکسیدیل (مینوکسیدیل یا Minoxidil) – مینوکسیدیل دارویی مایع و یا کف مانند است که دو بار در روز باید در سر مالیده شود تا به رشد موها و جلوگیری از ریزش موها کمک نماید. این دارو در مقادیر 2 و 5 درصد موجود می باشد. عوارض جانبی این دارو عموما شامل سوزش سر و یا رشد موهای ناخواسته در صورت می باشد.
فیناستراید (Finasteride) – این دارو برای طاسی الگوی مردانه، بشکل قرص و بصورت روزانه تجویز می گردد. اکثر مردانی که این دارو را مصرف می کنند شاهد کاهش ریزش مو و حتی رشد موهای جدید بوده اند. عوارض جانبی نادر آن شامل کاهش میل جنسی مردانه و عملکرد جنسی می شود. FDA هشدار می دهد که این دارو ممکن است خطر سرطان پروستات را در بعضی از مردان افزایش دهد. زنانی که در سن باروری هستند نیز باید از مصرف این دارو خودداری نمایند.

درمان با جراحی

در معمول ترین شکل ریزش موی دائمی، فقط بالای سر تحت تاثیر قرار گرفته و با جراحی می شود، بیشتر موهای از دست داده را جبران کند. انواع جراحی ها شامل :
پیوند مو – در این شیوه جراحی شاخه های کوچکی از پوست پشت و یا کنار سر که حاوی تعداد کمی مو هستند، جدا شده و در نواحی طاس سر کاشته می شود. ممکن است چندین بار این جراحی لازم شود.
کاهش پوست سر (Scalp reduction) – در این شیوه بخش هایی از پوست طاس سر جدا شده و بعد از اینکه نواحی طاس برداشته شود پوست سر با نواحی حاوی مو پوشیده می شود.
 
درمان های خانگی

با رعایت موارد زیر می شود از بعضی از انواع ریزش مو پیشگیری کرد :
رژیم غذایی سالم و مناسب
اجتناب از مدل های موی سفت و مدل هایی که کشش مو در آن ها وجود دارد
اجتناب از کشیدن، مالش و پیچاندن موها شدید موها

توجه داشته باشید که اگر یک رژیم غذایی کامل و سالم دارید، استفاده از مکمل های تقویتی برای پیشگیری و درمان ریزش مو مورد نیاز نمی باشد.